PHOTOGRAPHY WEBLOG

David Bradford is a photographer and New York City taxi driver, who epitomizes the concept of carrying a camera during regular day-to-day activities. Every morning at 4am, while most people are still asleep David Bradford begins his day by stopping at the store around the corner from his Manhattan apartment and purchases one role of black and white film.

Bradford mainly shoots while he’s working, capturing the essence of New York City in all its human, architectural and climatic diversity. He always displays a few examples of his work in the cab, which has led to photo assignments for Life, The New Yorker, New York Newsday and other publications. Carrying his camera (a Yashica T4) on a daily basis has not only enabled David to take great pictures, subsequently it led to a large scale publishing deal. Some years ago, editors for Germany’s Köneman publishing house happened to ride in Bradford’s cab. They were so impressed with his images that they offered a book assignment. “Drive-By Shootings” has been selling strongly ever since.

Een reportage over Cor Jaring is vanavond in 2 Vandaag te zien.

Cor Jaring is zijn fotocarrière ooit begonnen in het leger. Een kapitein maakt hem hoofd van de fotokamer en zet hem zo op het spoor. "Ik fotografeerde alles onscherp", zegt Jaring over die tijd, "Maar dat was toen in de mode en ik won er fotowedstrijden mee". Wanneer Jaring later brandwacht wordt in de Amsterdamse haven gaat de camera mee. Het is een Leica M2 met een 90 mm lens die hij vanwege de vorm 'lulletje' noemt. Jaring maakt er dia's mee die inmiddels 40 jaar oud zijn. Soms is er een vochtplekje op te zien of een krasje. Maar het valt bijna niet op door de kracht van de portretten. Ze laten precies de havenwerkers zoals ze zijn, of moet je zeggen zoals iemand die zich voor zou stellen. Stoere mannen hangen wat lacherig tegen elkaar of ze sjorren aan zware balen thee in een scheepsruim. Ze rijden met kleine bulldozers door het graan en vooral door het stof in het ruim dat bijna te verstikkend is om naar te kijken, laat staan om de hele dag in te werken. Guano, gedroogde vogelpoep, wordt met de hand uitgeschept. Havenwerkers 'dansen' op spekgladde en loodzware tropische boomstammen in een ruim. Het licht valt door het open dek op de hoofden van de mannen en is magnifiek vastgelegd door Jaring. "Ze konden mij allemaal, daarom was het makkelijk ze te fotograferen", zegt hij over zijn vroegere collega's. "Die ongedwongenheid lukt anderen niet. Ik heb er zelf nog wel eens moeite mee. Op de Veemarkt in Purmerend zomaar een boer op de foto zetten. Ik doe het, maar ik vind het nog steeds raar. In de haven was dat gemakkelijker."

Ned.2, 18.15-19.00.

'Bin Laden is god, hij is enig en hij is de eeuwige'. Deze tekst staat samen met andere Arabische spreuken naast een foto van Bin Laden in het fotoboek van het Regionaal Opleidingen Centrum van Amsterdam (ROCvA). De 3500 medewerkers ontvingen het boek vorige week als kerstcadeau. Een aantal medewerkers was bepaald niet blij met de foto van Bin Laden.

Het boek is een kleurrijke verzameling van portretten. Zo zien we bijvoorbeeld Marokkaanse meisjes met hoofddoeken, maar ook met piercings en sexy kleding. Of stoere jongens van verschillende nationaliteiten op hun brommer, in het klaslokaal en tijdens het tafelvoetballen in de kantine. De fotograaf, Reinier Gerritsen, wil nog geen commentaar leveren op de kritiek.

Bron: het Parool.

Photographer Herb Ritts, whose access to celebrities, even at their most fragile moments, gave him an edge in the competitive field, died Thursday of complications of pneumonia, his publicist said. He was 50.



Ritts, whose pictures helped define the image-conscious 1980s and '90s, died at the University of California, Los Angeles, Medical Center, publicist Stephen Huvane said. Ritts gained entree into celebrities' lives even when they displayed little glamour. He photographed Christopher Reeve, wired up and immobile in a high-tech wheelchair. In another photograph, Elizabeth Taylor sported a crew cut and the scar resulting from her brain surgery.

Ritts was born in Los Angeles in 1952, and moved to the East Coast to attend New York's Bard College, where he studied economics. He later returned to California and took a job as a sales representative for his family's furniture business.



Chance and connections propelled Ritts into the world of celebrity photography in the '70s. He got to know Richard Gere through someone who was dating the actor at the time. A drive in the desert led to a flat tire and an impromptu photo session in a service station. The result was a photo of a steamy Gere in a white vest, his arms over his head and a cigarette dangling from his mouth.



"I can't remember whether I told Richard to put his arms over his head or whether I just clicked when he stretched. And he really smoked a lot. He was like that, a handsome kid and very sexy," Ritts said in an interview for a catalogue that accompanied a show at Paris' Fondation Cartier in 2000. At the time, Gere was an unknown. A year later he was a star, and Ritts' photos were being used as publicity shots.



Ritts shot celebrities from Madonna to Michelle Pfeiffer to Dizzy Gillespie for top fashion and culture magazines — Interview, Harper's Bazaar, Vogue, Elle. He took pictures for album covers and directed music videos. His work was displayed at studios and museums including the Museum of Fine Arts, Boston. In 1991 two of his videos won MTV Awards: best female video, with Janet Jackson, and best male video, with Chris Isaak.

Ritts believed his pictures would endure, even as his subjects faded from public awareness. "Fifty or 60 years from now, if someone sees a portrait of Madonna, they really won't care that it was Madonna or they won't know who she was", he told the Los Angeles Times. "But it'll hold up as a portrait of an interesting woman you want to know. You feel her. There's something coming from it."

Fijn dat er nog idealisme is in de wereld!


foto Carl de Keyzer

Terwijl de kunstwereld zich ongelooflijk druk maakte of ze wel op zijn expositie-opening kon komen, en terwijl de fotografenclub een woedende briefwisseling onderhield met de directie van museum Foam omdat ze niet uitgenodigd was, liep modefotograaf Mario Testino woensdag op zijn gemakje door Amsterdam; de stad waar hij na zijn woonplaats Londen helemaal weg van is vanwege de gemoedelijkheid en tolerantie. Bekend en geadoreerd in de modewereld, maar anoniem voor een groter publiek omdat hij opereert van achter de lens, bewoog de Peruviaan zich langs de grachten.

In de Hazenstraat liep hij galerie Diana Stigter binnen en kocht een werk van kunstenares Maaike Schoorel, die eerder dit jaar deelnam aan de Koninklijke Subsidie. Zelf aanwezig schrok die zich een hoedje. Ze waren dozen aan het uitpakken en dingen aan het opruimen, dan staat daar zomaar Testino voor je neus! Dat had-ie best mogen aankondigen; zo was het ook goed, maar toch. Had ze het tevoren geweten, dan had ze misschien eerder kunnen opruimen, of zoiets. Was ze in ieder geval minder geschrokken.

Bron: Coromandel Brombacher/Spits.

Persoonlijk vind ik deze foto van Erik Refner veel mooier dan de World Press Photo, niet geënsceneerd en niet zo nadrukkelijk sentimenteel:


foto Erik Refner

Een ultrakort jaaroverzicht, omdat het erbij hoort:


Erik 'Rocco' Refner toont zijn World Press Photo 2001

In het Nederlands Scheepvaartmuseum in Amsterdam is tot 3 februari de expositie Pleine Mer (Volle zee) te zien. Centraal staat het rauwe vissersleven, gevangen door Magnumfotograaf Jean Gaumy. De Franse fotograaf is gefascineerd door de verdwijnende kleinschalige visserij. Tussen 1984 en 1998 voer hij drie maal mee op een traditionele vistrawler en hield een persoonlijk woord- en beeldjournaal bij. Imposante zwart-wit foto's vormen een realistisch en tegelijk kunstzinnig beeldrelaas van keihard werken.

Het Algemeen Dagblad heeft "ontoelaatbaar" gehandeld door op een foto bij een artikel over een overval een jongen stigmatiserend in beeld te brengen, terwijl niet zeker was dat hij bij de kwestie betrokken was. Dat vindt de Raad voor de Journalistiek, na een klacht van de vader van de jongen. Het zwarte balkje op de foto voldeed niet, volgens de Raad, die opmerkt dat goede technische mogelijkheden voorhanden zijn om een persoon op een foto werkelijk onherkenbaar te maken, zonder af te doen aan de betekenis van het beeld. Ook is "ontoereikend" gereageerd toen bekend werd dat de jongen was vrijgelaten. In ieder geval had het bijschrift aangepast moeten worden.

Bron: Villamedia.

Bruce Weber werd in 1946 geboren in Greensburg, Pennsylvania. Hij volgde secundair onderwijs in Princeton en vervolgens hogere studies aan de universiteit van Denison, Ohio. Hij vervolmaakte zijn kennis aan diverse kunst- en filmacademies van de Universiteit van New York. Hij volgde ook les aan de New School for Social Research, New York City.

Weber geniet internationale faam als fotograaf en regisseur. Hij publiceerde foto’s in de magazines Conde Nast, Rolling Stone en LIFE. Zijn werk kent veel succes en werd tentoongesteld in musea en galerijen over de hele wereld. Zijn foto’s maken deel uit van de permanente collecties van het Victoria and Albert Museum in Londen en de afdeling Fotografie van de stad Parijs.

Twee jaren na elkaar, in 1988 en 1989 werd hij bekroond met de prijs voor de beste documentaire, toegekend door de International Documentary Association, voor zijn twee eerste films, « Broken Noses » en « Let’s Get Lost ». Zijn film « Let’s Get Lost » - twee uur uit het leven van de grote jazz-muzikant Chet Baker - werd genomineerd voor een Academy Award voor de beste documentaire in 1989. De muziek van de film stond lange tijd op nummer één en blijft de meest gevraagde Chet Baker-compilatie.

Bruce Weber is ook de auteur van een sublieme reeks van vijf spots voor een Italiaans kledingbedrijf, die in 1986 de prijs voor de beste reclamefilm in de wacht sleepte in Cannes. In 1991 maakt hij twee video’s, één voor Chris Isaak en één voor The Pet Shop Boys, die door Music Week’s werd uitgeroepen tot Video of the Year. Hij maakte ook reclamespots voor Calvin Klein en Revlon.

Het werk van Bruce werd in de loop der jaren vaak bekroond en hij ontving tevens de meest prestigieuze prijs van allemaal, « The Living Legend Award for Photography and Film », van het Pratt Institute of Art. Dit jaar kreeg hij de opdracht voor de gerenommeerde Pirelli-kalender.


November, foto Bruce Weber

The king called up his jet fighters
He said you better earn your pay
Drop your bombs between the minarets
Down the Casbah way

The jet pilots wailed
The shareef don't like it
Rockin' the Casbah
Rock the Casbah

Clash frontman Joe Strummer has died today at the age of 50.

Capturing the right moment can be a challenge. Unfortunately, many of today's most popular cameras simply are not up to that challenge. Most digital cameras and point n' shoots are plagued by "shutter lag" – a maddening delay between the time you press the button and when your camera actually takes a picture. That's because these cameras are taking their own sweet time focusing and calculating exposure before they can get around to capturing a particular moment.

And by the time they do, that moment usually is gone.

Frank van Riper

Gelezen op marktplaats.nl:

Een PROF. Toesteel en geen ROMMEL Nuiew 1247 Gld Met en Elektriesch ingeboude Telelens 105 MM me een orgeneele Tasch je kaan zee vast zetten aan je riem van de Broek ov je kaan he um je schoeders doen .IN STAAT VAAN NUIEW DE BOEKEN zijn ok awezieg maar die moet ik noch gaan zoeken .IMFERBAND met de verhuising de Beeller is ALTIJT SCHNEELLER.

(Vast dezelfde inburgeringscursus gevolgd als Winnie de Jong.)

You might expect me to travel the world lugging the latest in digital gear, but I will always use film because of the quality of image it delivers.

Claus Bjorn Larsen, winnaar World Press Photo of the Year 2000.


foto Claus Bjorn Larsen

De fotografen van Jozef Stalin reisden met hun Leica's de hele Sovjet-Unie door. In de donkere kamer van hun atelier creëerden ze een tijdperk van optimisme en vooruitgang: matrozen hadden spieren van staal, meisjes op de kolchoz blaakten van gezondheid, heroïsche soldaten van het Rode Leger poseerden op de Rijksdag van Berlijn. Het was propaganda, maar wel zeer talentvolle propaganda. Over de schouder keek de grote dictator mee, want op een verkeerde foto stond gevangenisstraf. Het ,imperium van het kwaad' is niet meer, maar de fotografen leven voort.

De belangstelling voor de fotografen van Stalin is de laatste jaren sterk toegenomen door grote tentoonstellingen in Duitsland, Frankrijk en Amerika. Verzamelaars betalen nu kapitalen voor hun werk, maar het aanbod is zeer beperkt en daarom schieten de prijzen nu omhoog. Het werk van de fotografen is slecht bewaard. Velen leven nu in armoede, omdat ze hun negatieven ooit voor een habbekrats hebben verkocht of verloren hebben laten gaan. 'Maar wat wisten wij nou in die tijd? Fotografie gold hier helemaal niet als kunst', zegt Maria Zjotokova, kleindochter van meesterfotograaf Arkadi Sjaichet.

Bron:Eindhovens Dagblad.


foto Evgeny Chaldei

# posted by Jan-Edward : 12:24